Vlassis Caniaris
Το 1970, ο Κανιάρης βρίσκεται στο Παρίσι. Στον απόηχο της ιστορικής έκθεσής του στη Νέα Γκαλερί της Αθήνας (1969), όπου παρουσίασε έργα με συμβολικό, πολιτικό περιεχόμενο, καταγγέλλοντας το καθεστώς ανελευθερίας και βίας της Χούντας, συνεχίζει να εργάζεται στο ίδιο πνεύμα με βασικό υλικό τον γύψο. Σταδιακά, το νόημα του έργου του, μακριά από την Ελλάδα και τις συνθήκες που το γέννησαν, μεταβάλλεται και διευρύνεται, παραμένοντας όμως στο ίδιο πλαίσιο της «στρατευμένης» τέχνης του Κανιάρη. Ο καλλιτέχνης, πάντοτε ευαίσθητος στα επίκαιρα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, ασχολείται εδώ με όψεις του ρατσισμού, για να περάσει λίγο αργότερα στην εμβληματική ενότητα του έργου του, τους Μετανάστες.
Ελένη Γανίτη